Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, ομογάλακτοι της διαπλοκής και της διαφθοράς μαζί με λαθρομετανάστες εναντίον της Χρυσής Αυγής

Τετράωρη στάση εργασίας κήρυξε, εν όψει της ενάρξεως της δίκης της Χρυσής Αυγής, η ΑΔΕΔΥ. Στην συγκέντρωση που έκαναν όμως αντί για δημοσίους υπαλλήλους, όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία, έφεραν λαθρομετανάστες, στην λογική «όλοι οι καλοί χωράνε».

Το πανό που κρατούσαν οι συνδικαλισταράδες, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους δημοσίους υπαλλήλους έγραφε: «Να καταδικαστούν οι δολοφόνοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής». Δυστυχώς, όμως, για αυτούς το πανό αυτό δεν το κρατούσαν δημόσιοι υπάλληλοι», αλλά λαθρομετανάστες, αφού οι Έλληνες βρίσκονταν στην… άλλη συγκέντρωση.
Προφανώς το εν λόγω πανό είναι ωμή παρέμβαση στην Δικαιοσύνη. Το γεγονός ότι δικηγόρος της πολιτικής αγωγής στην εκπομπή του Πρετεντέρη είπε ότι θα συνεχιστούν αυτές οι πιέσεις και ότι τις θεωρεί θεμιτές, απλώς αποδεικνύει την σχέση που έχουν οι κατήγοροί μας με το κράτος δικαίου και την σχέση που έχει το κατηγορητήριο με την αλήθεια, δηλαδή καμία.
Όμως, ας τα αφήσουμε αυτά, αφού στην αίθουσα του δικαστηρίου θα απαγορευτεί η είσοδος παρδαλών εριφίων κατά την διάρκεια των αγορεύσεων της πολιτικής αγωγής, για να μην τους αποσπούν την προσοχή οι γέλωτες. Το πραγματικό ζητούμενο από την όλη φωτογραφία και εικόνα είναι ότι μία συνδικαλιστική ένωση, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί εργαζόμενους, παρεμβαίνει ωμά σε μία δίκη την στιγμή που ουδέποτε έπραξε το καθήκον της, δηλαδή την υπεράσπιση των εργαζομένων.
Που ήταν όλοι αυτοί οι καρεκλοκένταυροι της ΑΔΕΔΥ να διαδηλώσουν για την καταδίκη του Παπακωνσταντίνου για την λίστα Λαγκάρντ; Έβγαλαν έστω μια ανακοίνωση για την αθώωση από την Βουλή του Βενιζέλου για τα υποβρύχια; Αντιστάθηκαν, έστω και εικονικά, στο κύμα διαθεσιμότητας που έπληξε τους συναδέλφους τους; ΟΧΙ!
Ουδέποτε ασχολήθηκαν με το καθήκον τους, αλλά αντιθέτως κηρύττουν στάση εργασίας και κατεβάζουν κατάπτυστο πανό στους δρόμους, απαιτώντας από τους δικαστές να λυγίσουν και να μην λάβουν υπόψη τους τους νόμους. Απαιτούν την καταδίκη, άνευ στοιχείων, της τρίτης πολιτικής δύναμης του τόπου, ενώ την ίδια στιγμή κλείνουν τα μάτια απέναντι στην καταστροφή που βιώνουν οι συνάδελφοί τους.