Ήταν τέτοιες ημέρες το 1991, όταν η υπόθεση Τεμπονέρα στην
Πάτρα αποτέλεσε το έναυσμα για έναν κλυδωνισμό της κυβέρνησης της ΝΔ, με
πρωθυπουργό, τότε, τον Μητσοτάκη. Χωρίς να επιχειρήσουμε να
αναψηλαφήσουμε την υπόθεση αυτήν και να δούμε αν υπάρχει μια διαφορετική
προσέγγιση στην ροή των τότε γεγονότων, θα σταθούμε μόνο στην
απόφαση του δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία το μέλος της ΟΝΝΕΔ
Αχαΐας, Γιάννης Καλαμπόκας, καταδικάστηκε για την δολοφονία του
αριστερού καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα.
Αν, λοιπόν, και σ’ αυτή την
περίπτωση λειτουργούσε η λογική της συλλογικής ευθύνης, τότε θα έπρεπε
να προφυλακιστεί σύσσωμη η ηγετική ομάδα της ΝΔ. Κάτι το οποίο
στην προκειμένη περίπτωση θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να προφυλακισθούν για
«σύσταση και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης» τόσο ο ίδιος ο
Μητσοτάκης, όσο και οι υπουργοί του, ανάμεσά τους βεβαίως και ο Αντώνης
Σαμαράς ως υπουργός Εξωτερικών τότε. Αν, μάλιστα, υπολογίσουμε
το γεγονός ότι υπήρχε εκείνη την περίοδο ευθεία γραμμή από την κεντρική
διοίκηση της ΝΔ για «σπάσιμο των καταλήψεων», καταλαβαίνει ο
οποιοσδήποτε ότι όντως θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί ότι υπήρχε
έμμεση σύνδεση και ηθική αυτουργία στην δολοφονία του Τεμπονέρα από την
ηγετική ομάδα της ΝΔ.
Σ’ αυτή την περίπτωση, εννοείται, πως δεν έγινε απολύτως τίποτε,
σε αντίθεση με τα όσα συνέβησαν τον Σεπτέμβριο του 2013, όπου μια
μεμονωμένη πράξη, απολύτως καταδικαστέα από την πρώτη στιγμή από την
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, οδήγησε σε μια ανήθικη και παράνομη δίωξη συνολικά εναντίον
ενός Νόμιμου Κοινοβουλευτικού Κόμματος. Ο καθένας μπορεί να βγάλει
τα συμπεράσματά του για την λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών που
επιφυλάχθηκε στις δύο περιπτώσεις.
Έχει, πάντως, πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς σχολίασε το ζήτημα της
καταδίκης σε ισόβια του Καλαμπόκα το 1993 μια «σκληρή» αριστερίστικη
φυλλάδα της εποχής, η οποία με κάποιες φαιδρές πρωτοβουλίες μελών του
γκρουπούσκουλου που υποστηρίζει, επιχειρεί σήμερα να έχει ενεργό ρόλο
στην εξ ολοκλήρου πολιτική (και όχι ποινική) δίωξη εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ
ΑΥΓΗΣ. Ανάμεσα σ’ άλλα, λοιπόν, γράφονται τα εξής: «Όμως
το πιο ουσιαστικό είναι πως η καταδίκη δεν κλείνει την υπόθεση αλλά
αντίθετα την ανοίγει στην κατεύθυνση των ευθυνών όσων δεν έκατσαν ακόμα
στο σκαμνί. Ο Καλαμπόκας δολοφόνησε τον Τεμπονέρα μέσα στα πλαίσια μιας
πανελλαδικής τρομοκρατικής εξόρμησης της ΝΔ για να σπάσουν οι μαθητικές
καταλήψεις του ’90. Αυτή η εξόρμηση είχε πολιτική καθοδήγηση: τον
Κοντογιαννόπουλο, την κομματική ηγεσία της ΝΔ, τον ίδιο τον Μητσοτάκη.
Όλοι αυτοί είναι σήμερα υπόλογοι και πρέπει να πληρώσουν το ίδιο
αντίτιμο με τον Καλαμπόκα».
Το απόσπασμα αυτό ευθέως κατονομάζει συνυπεύθυνους και συνεργούς στην
δολοφονία Τεμπονέρα τόσο τον ίδιο τον Μητσοτάκη, όσο και την υπόλοιπη
κομματική ηγεσία της ΝΔ (επομένως και τον Σαμαρά). Και θεωρεί πως πρέπει
να πληρώσουν «το ίδιο αντίτιμο με τον Καλαμπόκα». Και εκεί που ο
καθένας φαντάζεται την απόδοση σκληρών ποινικών ευθυνών στον Μητσοτάκη
και στους συνεργάτες του, άρα και την απονομή ισοβίων δεσμών και σ’
αυτούς, ιδού τι ακριβώς εννοεί ως «ίδιο αντίτιμο» ο αριστεριστής
συγγραφέας του συγκεκριμένου κειμένου, αμέσως μετά: «Ο ισόβιος αποκλεισμός από την εξουσία είναι η ποινή που πρέπει να τους επιβάλει το κίνημα των εργατών και της νεολαίας»! Ούτε
δίκη, ούτε ποινές, ούτε τίποτα που να οδηγεί σε εγκλεισμό στις φυλακές,
αλλά ξεκάθαρα πολιτικό το είδος της τιμωρίας που προτείνει ο
αρθρογράφος της εφημερίδας αυτής. 24 χρόνια μετά την δολοφονία Τεμπονέρα
και 22 χρόνια μετά την καταδίκη του Καλαμπόκα και την συγγραφή αυτού
του άρθρου, οι συμμετέχοντες στην φυλλάδα αυτή και το περιθωριακό
γκρουπούσκουλο, που εκπροσωπεί, επιζητούν την πολιτική και φυσική
εξόντωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, όχι διαμέσου της ετυμηγορίας του Ελληνικού
Λαού, αλλά κολλώντας σαν βδέλλες στην «δικαιοσύνη» του Βουρλιώτη, της
Kουτζαμάνη και του Ντογιάκου, γινόμενοι έτσι «ουρά» της κυβερνητικής
πολιτικής και της ίδιας της ΝΔ. Απομονωμένοι μέσα στην ανυπαρξία και το
αδιέξοδο των αρρωστημένων διεθνιστικών τους ιδεών, αποκομμένοι πλήρως
και περιφρονημένοι μέχρι αηδίας από τους Έλληνες Εργαζόμενους, έχουν
μετατραπεί σε κέντρο εξυπηρέτησης των αιτημάτων των Πακιστανών, των
Μπαγκλαντεσιανών, των Αφγανών κτλ.
Γνωρίζοντας ότι οι Έλληνες Εργαζόμενοι ολοένα και περισσότερο
ταυτίζονται με το Γνήσιο Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ,
αφήνοντας τους μίζερους αριστεριστές στις ανέξοδες φαντασιώσεις τους,
βγάζουν το κόμπλεξ -που τους διακατέχει- γινόμενοι συνοδοιπόροι μιας
στυγνής ανθελληνικής και αντιλαϊκής κυβέρνησης, καθώς και κάποιων
συγκεκριμένων δικαστικών κύκλων που δρουν ως ανδρείκελα και εντολοδόχοι
του Σαμαρά και των συνενόχων του. Ξεπερασμένοι ιδεολογικά,
ανύπαρκτοι πολιτικά και πολύ χειρότερα ως συνοδοιπόροι της μνημονιακής
συγκυβέρνησης, σε μια ξεκάθαρα πολιτική δίωξη, οι αριστεριστές δείχνουν
το μηδενικό περιεχόμενο της ποιότητάς τους. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Υ.Γ. 10 Ιανουαρίου 1993-10 Ιανουαρίου 2015. Είκοσι δύο (22) χρόνια παρουσίας της εφημερίδας «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ». Συνεχίζουμε ακάθεκτοι!