Τα όσα αναφέρουν οι υπάλληλοι είναι ακόμα μια περίτρανη επιβεβαίωση των αρχών και αξιών των κομμουνιστών οι οποίοι δήθεν κόπτονται για την ισονομία και την Αξιοκρατία. Στην πραγματικότητα όμως είναι οι μεγαλύτεροι σύμμαχοι των κεφαλαιούχων οι οποίοι δρουν εν αγνοία του ελληνικού λαού προς εξυπηρέτηση των οικονομικών τους συμφερόντων. Ίσως να παρεξηγούμε λίγο τους κομμουνιστές, ίσως να τους αδικούμε διότι ΝΑΙ(!) αυτοί αγωνίζονται για όλες αυτές τις αξίες οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στα ανθρώπινα δικαιώματα, στα ανθρώπινα όμως δικαιώματα μόνο των μαρξιστών. Σε αυτό το σημείο αξίζει να μεταφέρουμε από τις ιδεολογικές μας αρχές το κομμάτι το οποίο μιλάει για την Αξιοκρατία μιας Πολιτείας.
ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ – Η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ: Ένα από τα σημαντικότερα συστατικά του Κράτους είναι το πολίτευμα του, ο τρόπος δηλαδή επιλογής της ηγεσίας του. Η προβλεπόμενη και συγκεκριμένη εκείνη διαδικασία, με την οποία ορίζονται τα πρόσωπα που κατευθύνουν την λειτουργία του Κράτους. Ο τρόπος της επιλογής των αρχόντων της πολιτείας πρέπει να είναι ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΟΣ.
Δεν είναι δυνατόν να κυβερνούν την χώρα ανάξιοι δημαγωγοί, κόλακες των πιο χυδαίων τάσεων ενός λαού. Στην κορυφή της ιεραρχίας του Κράτους πρέπει να βρίσκονται οι Άριστοι και όχι οι… «αρεστοί» στους λίγους. Το Λαϊκό Εθνικιστικό Κράτος είναι μια κοινωνία Δικαίου στην υπηρεσία της Λαϊκής Κοινότητας, είναι μια κοινωνία ιεραρχημένη όχι με κριτήρια υλικά, αλλά με βάση την Αξία, το Ήθος και την προσφορά εκάστου. Ο κοινός Εθνικός Σκοπός, η ίδια αντίληψη για την ζωή και τον πολιτισμό, είναι το απαραίτητο στήριγμα που ενώνει τους πολίτες με ένα αίσθημα μιας υγιούς αλληλεγγύης, ενός Σεβασμού και μιας Τιμής για τον Συνάνθρωπο. Η εγκληματικότητα, η μαζοποίηση, τα ψεύτικα είδωλα, ο ωφελιμισμός είναι ότι χαρακτηρίζει σήμερα την κοινωνία. Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους, συγκάτοικοι ευκαιριακοί μιας αρρωστημένης πολιτείας συγκροτούν σήμερα το κοινωνικό σύνολο.
Η οικογένεια σαν κύτταρο και ουσία της Λαϊκής Κοινότητας, της Πολιτείας, έχει σχεδόν καταργηθεί. Ο Σεβασμός στον Πατέρα, η σεμνότητα απέναντι στους Πρεσβύτερους έχει αντικατασταθεί από ένα ανεύθυνο και αναιτιολόγητο θράσος. Άνευ Αρχών, με κανένα Ήθος, χωρίς αιδώ, δίχως αίσθημα Τιμής και Υπερηφάνειας. Αυτή είναι η κοινωνία των ανθρώπων της εποχής μας, της εποχής της παρακμής, μιας εποχής χωρίς Αρχές, Αξίες και Ιδανικά. Ο μαθητής δεν σέβεται τον δάσκαλο και ο δάσκαλος δεν θέλει να τον σέβεται ο μαθητής του, γιατί δεν αντέχει την ευθύνη του ηθικού αυτού βάρους.
Η εποχή της ευκολίας, η εποχή της αναρχίας, μια εποχή χωρίς καμία ιεραρχία, μια εποχή γεμάτη «συμβόλαια» και «συμφωνίες» χωρίς κανένα Αίσθημα Ευθύνης και Καθήκοντος. Αυτή την κοινωνία έχουμε την φιλοδοξία να την γκρεμίσουμε! Η δική μας κοινωνία θα είναι μια κοινωνία ανθρώπων με καθήκοντα πρώτα απ' όλα και μετά με δικαιώματα.