Ήμουν μόλις 16 χρόνων όταν εγώ
και ο φίλος μου , αηδιασμένοι από την ανθελληνική και αποχαυνωτική
καθημερινότητα των προοδευτικών νεοελλήνων , αποφασίσαμε να πορευτούμε σε ένα
διαφορετικό μονοπάτι αναζητώντας έναν χώρο στον οποίο θα προσφέραμε αγώνα, δράση
για τη Mεγάλη Iδέα του ελληνισμού, θα
αγωνιζόμασταν όπως οι αρχαίοι Έλληνες περί αρετής και όχι περί κερδοσκοπίας και
περί μοδάτου αντιφασιστικού ανθελληνισμού… όπως μας διδάσκουν οι σύγχρονοι ανιστόρητοι καθηγητάδες και
πολιτικάντηδες της μίζας... Ήταν λίγες οι φορές οι οποίες μοιραστήκαμε αυτές
τις υγιείς ιδέες με άλλους συνομήλικους μας διότι αυτό που εισπράτταμε από τα
πρόσωπα τους, ήταν ένα αχανές περίεργο βλέμμα, αμέσως όμως συνειδητοποιούσαμε
το πώς αυτό το σάπιο σύστημα είχε
διεισδύσει μεθοδικά στις ψυχές αυτών των παιδιών και είχε διαγράψει από την
μνήμη τους, κάθε τι το ελληνικό.
Όσο για τις οικογένειες μας, ούτε
λόγος. Γνωρίζαμε ότι αν μοιραζόμασταν αυτές τις εθνικές ιδέες μαζί τους, θα
ήμασταν τουλάχιστον έγκλειστοι μέσα στο σπίτι για τουλάχιστον 2 μήνες. Βλέπετε
η νοοτροπία του καταναλωτισμού σε συνδυασμό με την ιδέα της παγκοσμιοποίησης
που κυριαρχούσε υπόδουλα κάτω από την
στέγη του σπιτιού μας, είχε μετατρέψει του ίδιους τους γονείς μας σε θερμά
υποκινούμενα πιόνια τα οποία κόπτονταν γι’ αυτές τις ανθελληνικές ιδέες.
Σαν νέοι όμως δεν
απογοητευόμασταν, ελπίζαμε ότι σίγουρα κάπου, κάτι υπάρχει το οποίο θα
αγκαλιάσει και θα προστατεύσει τις ιδέες μας, από αυτά τα καθοδηγούμενα από
ξένες και εγχώριες δυνάμεις, ανθρωπάκια.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την
ημέρα όπου περπατούσα αμέριμνος με τον φίλο μου σε έναν πεζόδρομο της πόλης μου
και τυχαία πήρε το μάτι μου ένα τσαλακωμένο από την πολυκαιρία φυλλάδιο το
οποίο έγραφε λυτά αλλά γεμάτο νόημα: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΞΩ ΟΙ
ΞΕΝΟΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» από κάτω ακριβώς με κεφαλαία γράμματα «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» και έναν
αριθμό 69… Από τότε έως και σήμερα που
γράφω αυτό το κείμενο έμελε για μένα και
τον φίλο μου, η Χρυσή Αυγή να μας αγκαλιάσει σαν παιδιά της και να μας
καλλιεργήσει σαν μητέρα ένα πνεύμα το οποίο αγωνιζόταν για αρετή
και ελληνισμό.
Γνώρισα τόσα χρόνια εκατοντάδες
συναγωνιστές, γνώρισα τον Αρχηγό οι οποίοι φέραν τον τίτλο του Έλληνα εθνικιστή,
αυτό και τίποτε άλλο. Θυμάμαι μου έλεγαν σαν μικρότερο ότι πρέπει να αγωνιστώ
σκληρά για το έθνος μας, για την πατρίδα μας, για την πίστη μας, για τον
πολιτισμό μας χωρίς να κάνω ούτε ένα βήμα πίσω αν θέλω να είμαι άξιος και εγώ
να διεκδικήσω τον τίτλο αυτόν.
Παρακολουθώντας τις τελευταίες
πολιτικές εξελίξεις νιώθω τόσο αηδιασμένος από τα χυδαία ψεύδη που χρησιμοποιούν
οι κατεξοχήν συκοφάντες μας, οι δήθεν υπερασπιστές της δημοκρατίας. Το ίδιο
όμως αηδιασμένοι νιώθουν και οι ίδιοι μου οι γονείς οι πάλε πότε θερμοί υποστηρικτές τους, έχουν
μετατραπεί στους χειρότερους εχθρούς τους. Οι άνθρωποι πλέον συνειδητοποιούν
ότι όχι μόνο οι διώξεις: δολοφονίες και φυλακίσεις εις βάρος των Ελλήνων
εθνικιστών είναι κακοστημένες σκευωρίες, αλλά επιπλέον συνειδητοποιούν ότι όλο
αυτό το μεταπολιτευτικό σύστημα τελικά αποτελείται από διεφθαρμένους
πολιτικάντηδες που το μόνο που τους ενδιαφέρει πέρα από την ικανοποίηση των
ξένων συμφερόντων, είναι η προσωπική φιλοδοξία τους.
Όπως και να το κάνουμε οι
Χρυσαυγίτες δεν λυγίζουν, οι Χρυσαυγίτες
ήρθαν για να μείνουν! Έτσι λοιπόν με
μοναδικό σύμμαχό μας, την αλήθεια θα πολεμήσουμε όλους τους εχθρούς μας και στο
τέλος η νίκη μας θα φέρει την άνθηση ενός νέου ελληνισμού.
Καλή λευτεριά στον Αρχηγό μας!
Καλή λευτεριά τους υπολοίπους συναγωνιστές!
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! Η
ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ!
Αΐσσων