Όλοι μας τον τελευταίο καιρό και ιδίως τον τελευταίο μήνα, έχουμε γίνει μάρτυρες των επικοινωνιακών σόου που στήνει το καθεστώς με τις «επεμβάσεις» του στις καταλήψεις των αναρχικών. Ο χολιγουντιανός χαρακτήρας των αστυνομικών επιχειρήσεων, τα «ντου» των ΕΚΑΜ με όπλα τελευταίας τεχνολογίας, τα ελικόπτερα, οι διμοιρίες των ΜΑΤ σε πρακτικά άδεια κτίρια και η διαφήμιση όλων τούτων από τα ΜΜΕ, συμβάλλουν στην αποχαύνωση των εναπομείναντων προβάτων εντός και πέριξ των συστημικών μαντριών.
Άμεσος στόχος της κυβέρνησης αποτελεί η προβολή μιας κάλπικης εικόνας η οποία μεταφράζεται σε ένα πρόσωπο ακεραιότητας, αυτοπεποίθησης, πυγμής και θάρρους, αφού «σπάει τα άβατα» και καταλύει τα κέντρα ανομίας (sic). Την ίδια στιγμή, που οι κυβερνητικοί εταίροι θάβουν τις ευθύνες των μεγαλύτερων ενόχων (π.χ. ΓΑΠ) για το χρέος και την κακοδιαχείρισή του, θέλουν να πείσουν τις μάζες πως καταπολεμούν το έγκλημα και ότι κανείς δε βρίσκεται υπεράνω των νόμων. Τεράστια η ειρωνεία φυσικά, αλλά λόγω του ότι αυτά είναι λίγο πολύ αυτονόητα μεταξύ εχεφρόνων και έχουν αναλυθεί ήδη, καλύτερα να θιχτεί μια διαφορετική πτυχή του όλου φαινομένου, πιο επικίνδυνη πιθανώς, η οποία μας αφορά. Ευνόητο επίσης, πως εάν δεν υπήρχε η κατακόρυφη άνοδος και πίεση της Χρυσής Αυγής, ένα τέτοιο εγχείρημα από πλευράς κυβερνώντων δε θα ήταν αναγκαίο.
Για αρχή, θεωρούμε de facto πως σχεδόν οτιδήποτε πράττει η σημερινή κυβέρνηση και αφορά τις τύχες αυτού του τόπου, δεν έχει ως στόχο την ωφέλεια του έθνους και της πατρίδας. Όπως επίσης το ότι ο χώρος των αναρχικών, αποτελεί εκτελεστικό βραχίονα του κράτους, παρακρατική δύναμη καταστολής και μέσο ιδεολογικής τρομοκράτησης του λαού. Έπειτα, ένας προσεκτικός παρατηρητής θα σημειώσει πως όχι μόνο αλώβητοι, αλλά ευεργετημένοι βγαίνουν οι αναρχικοί από τα πρόσφατα συμβάντα. Συγκεκριμένα, η εμπειρία έχει δείξει ότι αργά ή γρήγορα οι περισσότερες εκ των καταλήψεων θα περιέλθουν και πάλι στον έλεγχο των αναρχικών, κανείς συλληφθέντας δε θα καταδικαστεί για το παραμικρό. Παράλληλα τονώνεται κάπως το αντισυστημικό προφίλ που τους έχει προσδώσει η μπουρζουαζία, την κρίσιμη στιγμή που γίνεται τοις πάσι προφανές ότι οι Χρυσαυγίτες συνιστούν το μοναδικό και αληθινό αντικαθεστωτικό πόλο. Παρόλα αυτά, η εξαγρίωση και αφύπνιση των παραπαιόντων αναρχικών, δε θα μπορούσε να είναι ο κρυφός στόχος της κυβέρνησης, διότι αυτός δύναται να επιτευχθεί και με άλλες μεθόδους.
Αν παρακολουθήσει κανείς, τις δηλώσεις όλου του «δημοκρατικού» συφερτού, δε θα μπορέσει να εντοπίσει ουδεμία καταδίκη των πολιτικών πρακτικών του αναρχικού χώρου εν γένει ή του ίδιου του αναρχικού χώρου όπως θα ήταν λογικό. Μονάχα ένα γενικόλογο ανάθεμα προς τον πολιτικά μη ορθό ακτιβισμό, την πολιτική βία ή ακόμα το «φασισμό» (αφού βάφτισαν ΚΑΙ την κατάληψη κτιρίων «φασιστική» βεβαίως βεβαίως). Συνδυάζοντας τα προαναφερθέντα με την αναμενόμενη εκλογική εκτόξευση της Χρυσής Αυγής και αντιστοίχως της δράσης της εντός και εκτός κοινοβουλίου, δίχως συνωμοσιολογική διάθεση, πρέπει να θεωρηθεί ως βάσιμη πιθανότητα να αποτελεί εκείνη τον πραγματικό στόχο.
Το καθεστώς, πρέπει να ετοιμαστεί επικοινωνιακά και πρακτικά ώστε να αντιμετωπίσει την έλευση της Χρυσής Αυγής. Τον πόλεμο που έχει ήδη εξαπολύσει, δεν τον έχει κλιμακώσει ακόμη πλήρως και συνετό θα είναι να προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα. Η κλιμάκωση αυτή δεν έχει λάβει χώρα ακόμη, λόγω του αιφνιδιαστικού πλήγματος που κατάφεραν στο σύστημα οι εθνικιστές με την είσοδό τους στη Βουλή. Κάτι που οι αλαζόνες αστοί, μέχρι και λίγο πριν τις επαναληπτικές εκλογές του 2012 δεν περίμεναν με τίποτα.
Τώρα όμως, το σάπιο σύστημα φαίνεται να προετοιμάζεται να δώσει την πιο βρώμική του μάχη εναντίον της Χρυσής Αυγής, διαβλέποντας πως σύντομα πρόκειται να βρει το τέλος του από εκείνη. Δημιουργώντας άλλοθι και «δεδικασμένα» όπως αυτό, προσπαθεί να θεμελιώσει τους προμαχώνες του. Ας σημειωθεί, πως ο κύκλος των επεμβάσεων στις αναρχικές καταλήψεις, άνοιξε με το σφράγισμα της «Κατάληψης Δέλτα» στη Θεσσαλονίκη, λίγους μήνες μετά την εδραίωση των εθνικιστών στο κοινοβουλευτικό στερέωμα. Επεμβάσεις τόσο ανέξοδες για το ίδιο, αφού ταυτόχρονα βελτιώνει την εικόνα του ανάμεσα στους ευκολόπιστους (ενώ οι διάφοροι αλλοδαποί εισβολείς, συνεχίζουν να ληστεύουν, να τρομοκρατούν και να μακελεύουν τη χώρα μας) και το παρακράτος ουσιαστικά δεν πλήττεται αλλά μάλλον συσπειρώνεται. Αν άλλωστε υπήρχε πράγματι η θέληση να κλείσουν οι αναρχικές καταλήψεις, αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί κυριολεκτικά εν μία νυκτί, δίχως τυμπανοκρουσίες και λεονταρισμούς. Επιπρόσθετα, οι μεγαλόστομες εξαγγελίες του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. Δένδια ενάντια «στις δυνάμεις της ανομίας και του χάους» οι οποίες θα «ανακόψουν την πορεία της χώρας προς την ανάκαμψη» δε μπορούν να έχουν ως αποδέκτη τον παρακρατικό χώρο των αναρχικών, αφού ακόμα και εάν δεχτούμε πως η σημερινή κυβέρνηση εργάζεται ώστε να ανακάμψει η χώρα, οι αναρχικοί εξ ορισμού δε μπορούν να πάνε κόντρα στα σχέδιά της, όντας ζωτικά δεμένοι μαζί της.
Συνοψίζοντας, ακόμη και εάν το σενάριο που μόλις περιγράφτηκε είναι ακραίο, αβάσιμο και τελικά ανυπόστατο, αδιαμφισβήτητα το αντεθνικό καθεστώς θα παλέψει να πλήξει τους εθνικιστές με μεγαλύτερη σφοδρότητα από ότι έχει δοκιμάσει ως τώρα. Επείγει προσοχή, εγρήγορση και διεξοδική αποκωδικοποίηση των κινήσεων του συστήματος, ώστε να αποκρουστούν τα χτυπήματά του και να αποκαλυφθούν οι παγίδες του. Όσον αφορά τα εγκληματικά ορμητήρια των αναρχικών για ένα πράγμα να είστε σίγουροι:
Έκλεισαν, κλείνουν και θα κλείσουν μονάχα όταν το επιτύχουν από μόνοι τους οι εθνικιστές και όποτε συνέβη αυτό ως τώρα, δεν άρεσε καθόλου στο κράτος…
Αλέξανδρος Π.